Voor eenieder die interesse heeft in de locatie en wat er gebeurd... startpagina
	Alle blauw gearceerde delen zijn ons eigendom. De overige delen zijn van Franse eigenaren. Het meer zelf is eigendom van tweegemeenten: Saint Germain les Paroisse & Contrevoz. Doordat het gemeente- grond is hoeven wij niet te voldoen aan alle eisen om het veilig te maken. (hekken erom en dergelijke) maar is het ook toegankelijk voor de bewoners van de gemeenten. Dat kan overigens via de overzijde en diverse andere toegangen. Er is dus geen enkele noodzaak om via ons terrein (het enige bewoonde deel langs het meer) naar het meer te gaan. Dat enkelen dit soms toch doen/willen is meer een kwestie van gebrek aan respect dan een recht. Zie ook de oude akte hieronder. Laat ze maar gaan, het slijt wel. ;-)
	Dit formulier is de formele toestemming van de DDE (vergelijk: provincie) waarin ons toestemming wordt gegeven om het huis te verbouwen. We hebben het jaar hierop de verdieping erop gezet waar je elders op deze site foto's van kunt zien. De kopie laat ook zien, dat dit zonder bezwaren is toegezegd. Dat lijkt niet helemaal overeenkomstig de huidige praktijk. De huidige burgemeester was al tijdens onze aankoop burgemeester en heeft toen aangegegeven dat er geen verbouwing mocht plaatsvinden. Zijn opvolgers waren door onze milieuvriendelijke argumenten (asbest verwijdering) een andere mening toegedaan en hebben alsnog toestemming verleend. Dat zit nu een beetje dwars, lijkt het.
	Na een gesprek met de burgemeester en zijn loco-burgemeester Ballestrier heeft hij ons aangeraden dit formulier in te dienen. Hij gaf hierbij aan, dat er geen bezwaren zouden zijn en we gewoon konden beginnen met bouwen. Het nieuwe fundament lag toen al duidelijk zichtbaar in de grond over de plaats waar voorheen ook al een betonnen fundament aangelegd was. Toen de bouw nagenoeg afgerond was kwam hij op deze toezegging (om onduidelijke redenen) terug en beval de bouw te stoppen. Door de aangetekende brief naar Nederland te sturen werd deze pas gelezen na terugkomst en was het werk feitelijk al af. Maar los daarvan is duidelijk hoorbaar hoe hij toestemming geeft en zijn loco dit nog eens bevestigd. Lijkt dus ook een mooie zaak te zijn. ;-)
	Dit kopietje is niet best leesbaar, maar is een oude akte uit de 19e eeuw, waarin de toenmalige eigenaar van het gebied (Conte de Seyssel) toestemming geeft om vis uit te ruilen tegen riet (toen een grondstof voor kleding) voor de bewoners van de twee gemeenten. Hij doet dat voor de duur van wel 10 jaar! Hoewel die tien jaar ruim verlopen zijn vormt dit document nog steeds de basis voor een zogenaamd "recht van overpad" dat men meent te hebben. De mogelijkheid via ons terrein naar het meer te komen is ontstaan begin 1980, toen een shovel in het meer was gevallen en deze alleen via onze kant verwijderd kon worden. Een deel van de stijle rotswand is opgeblazen, zodat een geleidelijk dalend pad naar het meer ontstond. Die bestaat dus dit jaar 30 jaar en valt niet onder het gewoonterecht. Dat je daar ook een advocaat voor nodig hebt om dat recht formeel erkend te krijgen zegt meer over houding, dan over gezond verstand. De Franse slag zullen we maar zeggen... ;-)
startpagina